she's analog | no longer, not yet @ luminous dash (be)

Is het jazz, is het postrock, is het een soundtrack voor een ietwat rommelig aandoende amateurfilm? Het is het Italiaanse combo She’s Analog dat een opvolger klaar heeft voor debuut What I Briung, What I Leave (2020).

Het Romeinse trio, bestaande uit Stefano Calderano (gitaar), Luca Sguera (Fender Rhodes) en Giovanni Iacovella (drums), verbindt een hele theorie aan hun nieuwe plaat. Een beetje zweverig vinden we het allemaal, maar het is uiteindelijk de muziek zelf die telt en die mag er best wezen.

Vol veldopnames, tapes, percussie en ergens uitkomend tussen Tortoise en Brise Glace maakt het trio niet zo voor de hand liggende muziek die ze zelf geschreven vinden voor een instant film. Gewoon ter plekke beelden bedenken bij de meticuleus in elkaar gezette klanken tot ze een bevredigend stuk instrumentale muziek hebben bedacht dat past bij hun filosofie inzake vrije minimalistisch aandoende rock, dat is het opzet.

Probleem is dat de band soms een beetje te ingetogen aan het friemelen en prutsen slaat zodat de impact van het beoogde ietwat verloren gaat. Het is allemaal prima bedacht en gedaan, maar daar houdt het ook mee op.